آناندالوی از آنا هرگر مهمترین ساختمان در سال 2020 بود

ما Amara خود را در قرن بیست و یکم ادامه می دهیم: یک سری 25 ساله و 25 ساختمان با مرکز آناندالوی در بنگلادش که توسط استودیوی آنا هرینگر طراحی شده است ، یک پروژه پیشگام برای احیای ساخت گل در معماری معاصر.

آناندالوی که به معنای "شادی بزرگ" است ، که شامل یک مرکز برای افراد با نیازهای ویژه و استودیوی پارچه ای است ، در همان سال که در آن افتتاح شد ، برنده جایزه اوپل شد.

این پروژه یکی از بسیاری از پروژه های اجتماعی بود که توسط معمار آلمانی هیرنگر در روستای رودراپور برای سازمان های غیردولتی اجرا شد ، که از طریق آن وی به دنبال نشان دادن دیدگاه خود از معماری به عنوان "ابزاری برای بهبود زندگی" بود.

تمرکز این چشم انداز نه تنها کاربردهای این ساختمانها بلکه استفاده از کارگران محلی و مواد برای ساخت - و از همه مهمتر خاک رس ، که فضای داخلی ارگانیک مشابه غار آناندالوی را تشکیل می دهد.

این ماده قدیمی یکی از موادی است که تمام آثار هرینگر در آن به دنبال آن در کنار روش های ساخت و ساز مدرن قرار گرفته است ، که نشان می دهد مزایای زیست محیطی و طراحی آن نه تنها در مکانهایی که در آن به طور سنتی مورد استفاده قرار می گرفت ، بلکه در سراسر جهان نشان می دهد.

این استودیو گفت: "به عنوان مثال خاک رس یک ماده ضعیف ، پیر و کمتر آجری است." "اما برای ما ، اهمیت سن ماده ندارد ، بلکه مسئله توانایی خلاقانه ما در استفاده از آن به روشی معاصر است."

در مصاحبه ای با مجله RIBA ، هرینگر این گل را "حلقه گمشده که منجر به عدالت اجتماعی می شود" توصیف کرد ، و افزود: "هیچ مصالح ساختمانی مدرن دیگری وجود ندارد که دامنه آن یا احتمال وقوع آن باشد".

وی در سال 2010 به عنوان استاد افتخاری صندلی یونسکو برای معماری زمین ، ساختمان فرهنگ و توسعه پایدار منصوب شد و هرینگر به همراه همکارش راد التاو و شریک تدریس وی مارتین روک ، شخصیت اصلی در ظهور جهانی بود سرزمین در حال انجام را بسازید.

ژان -دی ویر با نوشتن در بررسی معماری ، آثار خود را "مشارکتهای تعیین کننده به نسل جدیدی از سازندگان" توصیف کرد ، که از آن زمان شاهد جشن سرزمین خرد شده و استفاده از آن به عنوان مواد کم کربن در سراسر جهان بود.

این روند است که برخی از شکاک ها را به جا گذاشت. در حالی که هرینگر در کار خود از افزودنیهای نصب استفاده نمی کند ، گنجاندن سیمان در بسیاری از ساختمانها که به عنوان یک زمین ضخیم توصیف می شوند ، تهدید به اعتبار پایداری مواد را تهدید می کند.

رابطه هرینگر با بنگلادش از زمانی آغاز شد که او یک سال داوطلبانه را در دیپشیخا گذراند ، یک سازمان غیر دولتی که بر توسعه روستایی متمرکز است ، که بعداً به عنوان عامل آناندالوی ، 19 ساله شد.

"چادر ، آشپزخانه ، توالت و مبلمان درست کنید ؛ ایده ایجاد یک دهکده کوچک در طی دو هفته و در پایان هیچ اثری از آن باقی نمی گذارد ، چیزی است که من را تشکیل داده است." "این اولین روند شهری من بود."

هرینجر برای تحصیل در معماری در دانشگاه هنر و طراحی صنعتی در لینز به اروپا بازگشت و این پایان نامه فارغ التحصیلی آن بود که به اولین ساختمان آن در منطقه تبدیل شد - مدرسه METI 2006 ، که برنده جایزه Aga Khan و جایزه معماری. جایزه معماری نوظهور.

اگرچه او در ابتدا درخواست گسترش یک مدرسه آجری را داشت ، هرینگر موفق شد از استفاده از خاک رس و بامبو دفاع کند و جامعه را در ساخت مدرسه درگیر کرد که این امر سابقه ای را برای تمام کارهای خود در منطقه ایجاد کرد که از آن پیروی می کند.

آناندالوی موفق شد نه تنها از نظر روشهای ساخت و ساز ، بلکه از نظر افرادی که آنها را ساخته اند ، با توانایی جامعه محلی ماهر برای انتقال دانش خود به نسل جدید ، درسهایی را که از این پروژه های قبلی آموخته است ، بنا کند.

"حقیقت این است که به محض اینکه به این روش عادت کردید ، همه چیز به هیچ وجه غیر طبیعی می شود."

وی گفت: "به عنوان مثال ، هنگامی که شما باقیمانده مواد غذایی دارید ، از خاک رس ، فقط باید آن را به زمین برگردانید و نگران آن نباشید."

"هر ماده ای که با دستهای لخت شما اسیر شود ، که ممکن است به دستکش نیاز داشته باشد ، عجیب به نظر برسد. و همچنین زباله و بوهای سمی."

در ابتدا ، ساختمان آناندالوی متشکل از تنها دو استوری به مرکز معلولیت اختصاص یافته بود ، اما بعداً تصمیم به ادغام فضای استودیو برای منسوجات Dipdii گرفته شد ، تعاونی بانوان که توسط هرینگر به همراه دیپشیخا و ورونیکا لنگ تأسیس شده است.

دیوارهای ضخیم ساختمان با استفاده از یک تکنیک قدیمی معروف به یک تکه نان ایجاد شده است که در آن خاک محلی ، نی ، ماسه و آب مانند خمیر خمیر می شود و به شکل دیوارها بر روی پایه های آجرهای سوخته تشکیل می شود.

این فناوری از نیاز به استفاده از قالب جلوگیری می کند ، که باعث کاهش مواد مورد نیاز می شود ، اما کار را نیز تخصصی تر می کند و بنابراین شرکت محلی را برای شرکت محلی آسان تر می کند.

به طور رسمی ، این همچنین به این معنی بود که ایجاد منحنی ها آسان تر است ، زیرا در حومه دایره ای ساختمان و شیب دسترسی به طبقه اول که در اطراف طرفین می پیچد ، پذیرفته شده است - سایتی که آشنا نیست ".

در داخل ، مرکز معلولیت فضاهای سنتی بیشتری را با تونل ها و اتاق های غار شبیه به مناطق آرامش و انزوا ترکیب می کند ، در حالی که استودیو پارچه ای ، دفاتر و طبقه اول اشغال می کنند.

"Anandaloy یک طرح مستطیل شکل ساده را دنبال نمی کند. در عوض ، ساختمان رقص می کند ، و شیب دنبال می شود."

وی توضیح داد: "آنچه من می خواهم از طریق این ساختمان انتقال دهم این است که زیبایی های زیادی در پیروی از سبک استاندارد معمولی وجود ندارد."

بامبو که از یک جنگل مجاور به دست می آید توسط یک بالکن در اطراف طبقه همکف مرکز احاطه شده است ، در حالی که موانع بامبو روی آن پناهگاه برای یک راهرو در طبقه بالا است.

این تعقیب "چند لایه" برای دستیابی به آرمانهای اجتماعی در طول فرآیند آناندالوی و برنامه آن بود که حاکمان جایزه Opel را متقاعد می کرد ، و تعهد به چرخه زندگی کامل ساختمان را نشان می داد ، که هنوز هم نمایانگر یک سابقه قوی است.

"ساختمان آناندالوی نه تنها یک راه حل مکانی برای تعدادی از نیازهای اساسی و خاص بشردوستانه است ، بلکه این پروژه به طور کلی بیانگر یک پاسخ چند لایه به چالش اصلاحات از طریق طراحی هوشمندانه ، اجتماعی و معماری است." هیئت منصفه به حالت تعلیق درآمد.

به تازگی ، این دروس در یک پروژه همسایه برای ساختن دو ساختمان از سرزمین بدون زمین در پردیس سنت مایکل در Traongin ، آلمان به کشور نزدیکتر شده است ، اما برای لاهرینجر ، جاه طلبی تا حدودی بیشتر است - یک آسمان خراش از زمین بدون زمین در منهتن.

آیا ما آن را به درستی درک می کنیم؟ آیا ساختمان Annandaloy Heringer مهمترین ساختمان در سال 2020 بود؟ در نظرات به ما اطلاع دهید. ما یک نظرسنجی را انجام خواهیم داد که تمام ساختمانهای بیست و پنج نفر برای تعیین مهمترین ساختمان در قرن بیست و یکم تا کنون افشا شوند.

این مقاله بخشی از معماری دژین در قرن بیست و یکم است: 25 سال و 25 ساختمان ، که به مهمترین معماری در قرن بیست و یکم تاکنون نگاه می کند. برای این سریال ، ما تأثیرگذارترین ساختمان را هر سال از پنج سال اول قرن انتخاب کردیم.

تصویر جک بیدفورد و عکاسی از دادگاه تبخال.

ساختمان قرن بیست و یکم: 25 سال و 25 ساختمان

2000: تیت مدرن توسط هرتزوگ و دی مورون
2001: دبستان گاندو توسط Deebido Francis Kerry
2002: پرش اسکی برکیزل توسط زاها حدید
2003: تالار والت دیزنی برای کنسرت توسط فرانک جری
2004: Quinta Moneroi of Elotement
2005: خانه موریا ، طراحی شده توسط ریو نیشزاوا
2006: فرودگاه پاراچاس مادرید از طریق RSHP و Estudio Lamela
2007: اپرا اپرا ، طراحی شده توسط Snowhita
2008: موزه هنر اسلامی توسط IMB
2009: گروه موری ، طراحی شده
2010: بورج خلیفه از سام
2011: یادبود ملی برای رویدادهای 11 سپتامبر معماران هندل
2012: دفتر مرکزی دوربین مدار بسته توسط OMA
2013: مقوا کلیسای جامع توسط Xigero Ban
2014: بوسکو عمودی توسط استفانو پوری
2015: UTEC LIMA LIMA توسط معماران گرافتون
2016: تبدیل 530 خانه توسط Locone و Fassal ، Friedrik Drew و Christophe Hoten
2017: Apple Park از Foster + Partners
2018: امجار باکی از بزرگ
2019: خیابان گلداسمیت توسط میخائیل ریچز با کتی هالی
2020: آناندالوی نوشته شده توسط آنا هرینگر

این لیست با پیشرفت سریال به روز می شود.