تئو دی مایر از “زیبایی شناسی سودمند” برای طراحی جشنواره پالم اسپرینگز استفاده می کند
معمار بلژیکی تئو دی مایر و شرکت تولیدی Public Art Company در جشنواره موسیقی Desert Air در پالم اسپرینگز، کالیفرنیا، اینستالیشن‌ها را ایجاد کردند که به اشکال صنعتی و معماری مدرنیستی اشاره دارد.
دی مایر، یکی از اعضای استودیوی معماری بلژیکی Stand van Zaken، در جشنواره ای که در موزه هوایی پالم اسپرینگز، در مجاورت فرودگاه بین المللی شهر کوچک کویری برگزار شد، به دنبال بازسازی مواد صنعتی برای مجسمه ها و تئاتر بود.
شامل دودکش‌های کار، مجسمه‌هایی با عناصری که بال‌های هواپیما را نشان می‌دادند، و صحنه‌ای که از مواد ساده‌ای مانند فلز موج‌دار و تخته‌لای‌وود استفاده می‌کرد.
رفیع لرر، بنیانگذار شرکت هنر عمومی، به Dezeen گفت: “مواد به صورت محلی تهیه می شوند، با تاکید بر اجزای صنعتی که کاربردی، بادوام و به راحتی قابل استفاده مجدد هستند – یکی از مشخصه های تمرین تئو.”
«تئاتر و مجسمه های آن عناصری مانند فلز راه راه، تخته سه لا و خرپا را در خود جای داده اند که بافت مدرن پالم اسپرینگز اواسط قرن را با زیبایی شناسی کاربردی فرودگاه ترکیب می کند.»
عناصر همچنین شامل سکوهای رقص بتنی احاطه شده توسط نوار ایمنی و یک مجسمه نورانی شبیه به صفحه نمایش پرنده
با تنها چند روز ساخت و ساز و دسترسی به سایت از قبل، De Meyer، Lehrer و تیم سعی کردند از مواد ساده برای ایجاد حس زمان و در عین حال حفظ کارایی در شرایط بحرانی زمان استفاده کنند. هر قطعه به عنوان یک منطقه جداگانه برای شرکت کنندگان برای جمع شدن و تعامل با آنها تنظیم شده است.
Lehrer گفت: “ساخت یک محیط به جای یک صحنه خطی، امکان تعامل پویاتر با مخاطب را فراهم می کند.”
هدف این بود که به عناصر حس مقیاس بدهد و در عین حال امکان حرکت جمعیت و ساخت و ساز ساده را فراهم کند.
دی مایر خاطرنشان کرد که میراث پالم اسپرینگز، که به دلیل آزمایش در معماری مسکونی مدرن، به ویژه آثار معمار سوئیسی آلبرت فری، شناخته شده است، نیز بر رویکرد او تأثیر گذاشته است.
موزه هنر پالم اسپرینگز اخیراً خانه فلزی مدولار فرای را که سال ها در انبار نگهداری می شد، در محوطه آن بازسازی کرد.
دی مایر به Dezeen گفت: «کار (فرای) در مورد ایجاد زیبایی شناسی خاص نبود، بلکه در مورد پاسخگویی به محیط اطراف از طریق صرفه جویی در وسایل بود.
“حتی چیزی به سادگی نوار ایمنی می تواند به فرصتی برای خلاقیت تبدیل شود، هدف این است که به مواد اجازه دهیم به عملکرد خود وفادار بمانند و در عین حال آن را به چیزی جدید و معنادار تبدیل کنند – ساده و انتزاعی.”
دی مایر همچنین در مورد شرایط منحصر به فرد طراحی تاسیسات موقت جشنواره موسیقی اظهار نظر کرد. او گفت که محدودیت ها اجازه آزمایش هایی را می دهد که در سایر پروژه های معماری یافت نمی شوند.
او گفت: «زیبایی سازه‌های موقت این است که ترس کمتری از شکست وجود دارد، که فضا را برای اکتشاف خلاق آزاد می‌کند.
این گشودگی به انعطاف‌پذیری بیشتری اجازه می‌دهد، زیرا مرزهای آنچه ما به‌عنوان «معماری خوب» تعریف می‌کنیم سیال‌تر می‌شود، به این ترتیب، محیط جشنواره تنها فرصت دیگری برای مشاهده رفتار انسان و بهبود طراحی می‌شود، همان‌طور که معماری انجام می‌دهد با رویکردی مستقیم تر و تجربی.»
در طول جشنواره، که آثاری از نوازندگانی مانند Kaytranada و Jamie xx را به نمایش گذاشت، بسیاری از عناصر با نورپردازی رنگی کف روشن شدند.
در تمام مدت، فرودگاه مجاور با پرواز و فرود هواپیماها در طول نمایش، همچنان فعال بود.
معماران و طراحان اغلب از جشنواره های موسیقی به عنوان مکان هایی برای آزمایش و بازی استفاده می کنند. نمونه‌های اخیر جشنواره‌هایی که شامل تاسیسات معماری در مقیاس بزرگ هستند عبارتند از Burning Man در نوادا و رالی در لندن.