نان و سیرک این دو شهر را طبقه بندی می کنند

رم - لاس وگاس: نان و سیرک | عکس های Euan Baan با مشارکت لیندسی هریس، ایزی کورنبلات و رایان اسکاوینیکی | انتشارات لارس مولر | 53 دلار

من هنوز به زیارت The Sphere نرفته ام، اما بیشتر از آن چیزی که بخواهم اعتراف کنم به آن فکر می کنم، زیرا دنبال بلیت می گردم تا Dead & Company را زیر گنبد صفحه های با کیفیت بالا ببینم یا لایک های اینستاگرام را به آن ها تقدیم کنم. دوستان در جاده - در جستجوی اتصال همه جانبه در بین ایالتی 15 به سمت شرق تصادف کردم. به عنوان جدیدترین جاذبه لاس وگاس، The Sphere در سال 2023 افتتاح شد، اما ارزش هایی که تجسم می کند همیشه وجود داشته است. این تصاویر در جدیدترین کتاب عکس Ewan Bahn گرفته شده است. رم - لاس وگاس: نان و سیرکرایان اسکاوینیکی، نویسنده ی مشارکت کننده، پس از نیکولا تسلا، می گوید: میل، تماشایی و «ترور» گردشگری جهانی. با وجود تمام صحبت های دنیوی درباره دختران نمایشی و ماشین های بازی، ترس و نفرت، اردک ها و آلونک های آراسته، شهر گناه مکانی برای شور و تعالی است: واقعیتی نزدیک تر به تقوا تا وسوسه شیطانی.

مردم آرزوی دگرگونی و ارتباط با چیزی بزرگتر از خودشان را دارند. به همین دلیل است که عکس های پان از مردم و معماری وگاس به طور یکپارچه با عکس های او از رم، که در طول موج گرمای شدید در سال ۲۰۲۲ گرفته شده اند، جفت می شوند.

بان شهرسازی را در دو مقیاس بیان می کند. در ترکیب بندی های کلاستروفوبیک، عکس های خیابانی او بیگانگی گراند تور را به تصویر می کشد. E.M. Forster یک بار وضعیت اسفبار گردشگر دوره گرد را در اوایل دهه 1900 توصیف کرد، توصیفی که هنوز هم پس از گذشت بیش از 100 سال اعمال می شود. (آنها مانند بسته ای از کالاها از ونیز به فلورانس و از فلورانس به رم تحویل داده می شوند و در پانسیون ها یا هتل ها در کنار هم زندگی می کنند و کاملاً از هر چیزی خارج از پدیکور بی خبر هستند و تنها مراقبت آنها انجام کار یا انجام کار است. انجام شد با.» "و برو یه جای دیگه."

در این شکایت، بان لحظات خستگی یا سردرگمی را در جستجوی با هم بودن منجمد می کند. یکی از عکس ها در فواره تروی، بدون حد وسط گرفته شده است. سه زن جوان با وزوز در میان فشار بدن ایستاده اند. فقط یک نفر به سمت سنگ چرخان فواره باروک نگاه می کند. از نظر تعداد و مکان، این پیکره ها منعکس کننده مجسمه ها هستند: Oceanus ریاست می کند، در دو طرف Cornucopia و Salubritas.

در مقابل، نماهای هوایی پان - امپراتوری تر از دانای کل - بافت شهری را به شکلی بزرگ و گسترده نشان می دهد، با شبکه هایی که فراتر از لبه های صفحه گسترش می یابند که فراتر از تمام حاشیه ها گسترش می یابند. در طی نزدیک به دو دهه تمرین، این زاویه هلیکوپتر به امضای واقعی این عکاس هلندی تبدیل شده است. بخش هایی در آن وجود دارد رم - لاس وگاس که به شدت بر این دیدگاه الهی متکی است و می تواند از اصلاح دقیق تری استفاده کند. آیا ما واقعاً به این تعداد هجوم در حومه وگاس به مناظر نیاز داریم؟ و دوباره، شاید نکته این باشد: به رشد خود ادامه می دهد.

به دعوت آکادمی آمریکا در رم برای برگزاری این نمایشگاه از لاس وگاس تا رماین کتاب سعی دارد نه تنها بین دو شهر بلکه بین خود گفت و گو برقرار کند از لاس وگاس یاد بگیرید (پف کردنلیندسی هریس، مدیر موقت هنری آکادمی اندرو هیسکل، استعاره معروف رابرت ونتوری، دنیس اسکات براون و استفان ایزنور را در مقاله مقدماتی خود بازتولید می کند: «لاس وگاس برای استریپ همان چیزی است. رم به میدان مسابقه است"

گسترش های افتتاحیه ساختار موازی این عبارت را تقلید می کنند: ویرانه های فروم رومی در صفحه سمت چپ، و تئاتر کولوسئوم در کاخ سزار در پشت. با مشاهده از هوا، شکوه و عظمت مستطیل شکل پیازا ناوونا توسط سایه های بعد از ظهر کوتوله می شود و با سایه بان تجربه خیابان Fremont از جان جرد، وگاس قدیمی قدیمی را پوشانده است. در این دیپتیک های اولیه هوشمندی و دقت وجود دارد و ارادت به دوقطبی حتی در انتخاب کاغذ که یک طرف براق و طرف دیگر مات است، نمود پیدا می کند. به طور طبیعی، لاس وگاس سطح صافی دارد، در حالی که سطح ناهموار آن با لمس ذاتی شهر ابدی مطابقت دارد.

در حالی که پل زدن شکاف جغرافیایی بین صحرای نوادا و پایتخت ایتالیا از طریق کار عکاس بادیه نشین (که در آن زمان در آکادمی مستقر بود) طبیعی به نظر می رسد، و فاصله زمانی و فکری را تا ... پف کردن در نهایت، دشوارتر است. هریس پیشنهاد می کند که کار عکاسی اسکات براون یک سابقه است، زیرا مجموعه ای از آثار اغلب بر فروپاشی تابلوها و فضای شهری متمرکز شده اند. عکس های پان از The Sphere که در ابتذال روزمره وگاس قرار دارند، با عشق منعکس کننده کار پیشگام او هستند. (او همچنین برای زیارت اسکات براون در خانه اش زیارت کرد، که ایزی کورنبلات در جلد آن را بازگو می کند.) پف کردن بیلبورد کنار جاده تانیا را خلاقانه جشن می گیرد، رم - لاس وگاس او یک شکلک به اندازه توپ می گیرد و یک چشم کناری دارد.

پان وگاس را پوشش داده است، اما رم کتاب متفاوتی را تداعی می کند، پیچیدگی و تناقض، که مملو از تجزیه و تحلیل سازه های رومی است، که بسیاری از آنها با عکس های سیاه و سفید ونتوری - که احتمالاً در زمان او به عنوان یک همکار در آکادمی گرفته شده است - نشان داده شده است. در یادداشتی برای ویرایش دوم در سال 1977، ونتوری ابراز تمایل کرد که عنوان آن را به گونه ای که «درباره فرم معماری» را شامل شود، اصلاح کند. مانند سر و دم یک دلار نقره ای که در یک ماشین بازی سپرده شده است، مکمل هایی هستند. پف کردنتمرکز او بر نمادگرایی است.

پان، که عکس هایش قطعاً معماری معاصر را طبقه بندی می کند، در به تصویر کشیدن چهره ها (حتی وقتی به سبک کیچ تزئین شده اند) استاد است. مجموعه پانتئون او گنبد برآمده ای را که از بافت شهری بیرون می آید، سفید و گرد به تصویر می کشد. Baan روی پروتوکره زوم می کند و از نقشه هوایی نولی به سمت گردشگرانی که روی پله های آن نشسته اند حرکت می کند. قدرت های ده مهارت اما به محض ورود به کلیسا، زاویه دوربین او تغییر می کند و به سمت گنبد سرپوشیده حرکت می کند.

عکاسان را می توان موجودات برزخی در نظر گرفت، موجوداتی در پشت لنز، نه در مقابل آن. ناظران شهر، نه شرکت کنندگان، و قطعاً گردشگرانی که به دنبال عکس های فوری هستند. با این حال، وقتی پان به نورگیر بزرگ پارتنون خیره می شود، تحت تأثیر باستانی ساختمان قرار می گیرد و همان تصویری را که ما تماشاگران هستیم ثبت می کند. و در این عمل اشتراک است.

میمی زیگر منتقد هنری و کیوریتور مستقر در لس آنجلس است.