واکنش معماران آپالاش به طوفان هلن

بیش از 100 شهروند کارولینای شمالی در طی طوفان هلن ماه گذشته جان باختند و هزاران نفر دیگر آواره شدند. در تنسی، این فاجعه نزدیک به 20 قربانی گرفت. مردم در آن بخش ها گفتند که کل سیستم های انرژی و حتی شهرهای آپالاشیا "دور شده اند". اشلی کیتس، معاون اجرایی AIA در تنسی گفت: «ما هنوز در حالت جستجو و بازیابی هستیم.

در واقع، طوفان هلن افسانه دیرینه ای را که مناطق داخلی "پناهگاه های آب و هواییدور از ساحل، به نوعی از بالا آمدن سطح دریا جدا شده است. این یک یادآوری تکان دهنده بود که همه ما در کنار هم هستیم و وقتی صحبت از گرمایش جهانی می شود، هیچ مکانی امن نیست.

دیوید کرافورد، مدیر عامل AIA کارولینای شمالی گفت: «من فکر نمی کنم تا مدتی از میزان کامل خسارت مطلع باشیم. که. اما سیل که ما در رودخانه ها و شاخه های کوهستانی کارولینای شمالی دیدیم، هرگز به این اندازه گسترده نبوده است و دانشمندان آب و هوا هرگز در مدت زمان کوتاهی انتظار آب زیادی را نداشتند.

کامرون بولین، رئیس منتخب AIA شرق تنسی افزود: «زیرزمین خواهرم در الیزابتتون کاملاً زیر آب رفته بود. «در حال حاضر، نیاز فوری رساندن آب به خانه های مردم است، و چیزهایی از این قبیل، اما ما به طور گسترده تری به این فکر می کنیم که چگونه می توانیم بهتر بسازیم.

"یک پروژه بزرگ"

از جمله شهرهای کارولینای شمالی که توسط طوفان هلن ویران شده اند، می توان به آشویل، سوانانوآ، بلک مانتین، سنگ شومینه، مارشال، هات اسپرینگز، برنزویل، اسپراس پاین و غیره اشاره کرد. اکنون، مردم در غرب کارولینای شمالی و شرق تنسی مانند پائولین در حال جمع بندی مجدد هستند و به این فکر می کنند که چگونه در کوتاه مدت و بلندمدت بازسازی کنند.

معماران ممکن است به لطف کالج بلک مانتین - مدرسه طراحی پیشگامی که آنی و جوزف آلبرز، والتر گروپیوس، مرس کانینگهام و باکمینستر فولر در آن تدریس می کردند، با بلک مانتین، کارولینای شمالی آشنا باشند. اما شهری به همان اندازه جذاب و البته کمتر شناخته شده آپالاچی که تحت تاثیر طوفان هلن قرار گرفته است، مارشال، کارولینای شمالی است، یک بهشت \u200b\u200bهنری منطقه ای که به دلیل خیابان اصلی زیبایش شناخته شده است.

جاش کوبوس، هنرمند ساکن مارشال و صاحب کسب و کار کوچک، می گوید: "مارشال در فهرست ملی مکان های تاریخی است. مرکز شهر ما زیبا است. اساساً یک کپسول زمان است." اما ما معتقدیم که این شهر ارزش نجات دارد.»

چندی پیش، کوبوس و دوستانش یک زندان قدیمی در مارشال خریدند و آن را به رستوران، هتل و موزه تبدیل کردند. در طول طوفان هلن، آب به طبقه دوم کوبوس ورکز رسید. خوشبختانه، زندان قدیمی - که کوبوس با خوشحالی گفت "مثل یک خانه آجری ساخته شده است" - استخوان های خوبی دارد، بنابراین کمابیش دست نخورده باقی مانده است. اما بسیاری از همسایگان او چندان خوش شانس نبودند.

امروز در مارشال، کوبوس کمپین جمع آوری کمک های مالی را برای کمک به تعمیر ساختمان خود آغاز کرده است و ساکنان در تلاشند تا دریابند که چگونه می توانند پس از بلایای سیاسی و طبیعی خارج از کنترل خود، بهبود یابند، چیزی که متأسفانه به آن عادت کرده اند.

این شهر با 800 نفر جمعیت، زمانی به دلیل موقعیتش در امتداد بزرگراه بین ایالتی، یک مقصد تجاری پررونق بود. این تا دهه 1960 که برنامه ریزان آن را تغییر مسیر دادند، صادق بود. این امر باعث توقف ترافیک در مارشال شد و کسب و کارها را تعطیل کرد.

مارشال سال ها بی حال بود تا اینکه هنرمندانی مانند کوبوس به آنجا رفتند و مغازه ها، رستوران ها و استودیوها را افتتاح کردند. اما درست زمانی که همه چیز به نظر می رسید که به بالا نگاه می کردند، طوفان هلن به شهر آمد.

با این حال، کوبوس، که در آپالاشیا بزرگ شده است، گفت که خوش بینی در جایی که او خانه می نامد بالا است. او توضیح داد: «آنچه در اینجا اتفاق می افتد، داستانی از ویرانی نیست.»

طبق معمول سیاست؟

با حرکت رو به جلو، سوالات نگران کننده باقی می مانند. دیوید کرافورد در مورد چگونگی تامین مالی بازسازی با توجه به اینکه اکثریت قریب به اتفاق صاحبان خانه در این منطقه بیمه سیل ندارند، نگران است. شهرستان مدیسون، کارولینای شمالی، ارتفاع و دوری از ساحل، طوفان ها را تا به امروز به یک فکر بعدی تبدیل کرده است.

کرافورد با خستگی گفت: «این شهرهایی که شسته شده اند، می خواهند چه کار کنند؟» آیا می توان آن را بازسازی کرد؟ بیش از 80 یا حتی 90 درصد از مردم این مناطق پولی برای بازسازی نخواهند داشت. پس چه اتفاقی می افتد؟

سارا لابوویتز، استاد دانشگاه هاروارد، می گوید: «این منطقه ای نیست که مردم انتظار ضربه سختی را داشته باشند. واشنگتن پست مشارکت کننده و محقق غیرمقیم در برنامه کارنگی برای صلح بین المللی در زمینه پایداری، آب و هوا و ژئوپلیتیک.

لابوویتز مدتی است که در حال بررسی واکنش های دولت فدرال ایالات متحده در برابر بلایای طبیعی است. او پس از طوفان هاروی سال ها برای شهر هیوستون کار کرد. لابوویتز در تحقیقات خود خاطرنشان می کند که بلایای کوچکتر که به اندازه کافی بزرگ نیستند که نام خود را داشته باشند، همچنان می توانند میلیاردها دلار هرج و مرج ایجاد کنند، اما اغلب در مطبوعات مورد توجه قرار نمی گیرند.

لابوویتز گفت: «تصاویری که معمولاً از بلایای طبیعی به دست می آیند، از طوفان های بزرگی مانند هلن یا هاروی هستند. اما اگر به پایگاه داده Disaster Dollar نگاه کنید که نشان می دهد افراد در ایالات متحده از کجا برای کمک از FEMA درخواست می کنند، متوجه می شوید که از مکان هایی مانند میشیگان و ایلینوی نیز می آید. لابوویتز ادامه داد: «نزدیک به 250000 نفر در میشیگان برای کمک به دلیل سیل و طوفان های ناشناس سال گذشته درخواست کمک کردند. حدود 100000 نفر از ایلینوی درخواست دادند.

برای لابوویتز، سوال بزرگ این است که چگونه افراد بدون بیمه سیل - یا جیب های عمیق - می توانند به روش هایی بازسازی شوند که هفته ها طول بکشد، نه سال ها. آن فیل دیگر نیز در اتاق وجود دارد: انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در آینده.

لابوویتز افزود: «برنامه اولیه برای پوشش خانواده های کم درآمد و متوسط \u200b\u200bبدون بیمه، کمک بلاعوض توسعه اجتماعی HUD است. موسسات خیریه و غیرانتفاعی "بر خلاف FEMA، هزینه های HUD باید توسط کنگره تایید شود." بنابراین سوال بزرگ این است که کنگره چه زمانی و چه مقدار بودجه را برای افرادی که به آن نیاز دارند تصویب خواهد کرد.

رهایی از محدودیت ها و نارضایتی آنها

در تنسی، کیتس گفت که بخش AIA این ایالت یک یادداشت تفاهم با ... تناسف برای کنترل آسیب AIA Tennessee و TNSave با هم ارزیابی ساختمان را انجام می دهند و واکنش در برابر بلایا را هماهنگ می کنند. کیتس همچنین گفت که AIA تنسی با آژانس مدیریت اضطراری تنسی (TEMA) در تماس است و داوطلب تنسی برای تلاش های امدادی کیتس گفت: "ما با اعضا تماس می گیریم تا مطمئن شویم که آنها خوب هستند و آنها و جوامع آنها آنچه را که نیاز دارند دارند."

کرافورد، ساکن رالی، خاطرنشان کرد که طوفان هلن، مانند بسیاری از بلایای طبیعی، مسائل ساختاری جامعه او را برجسته کرد. به طور خاص، فقدان مقررات ساختمانی را که می تواند مقیاس این فاجعه را کاهش دهد، برجسته می کند. ما مردم زیادی در کارولینای شمالی داریم از انجمن خانه سازان بسیار ناراضی هستم کرافورد گفت: «چون آنها سال ها بر این کشور حکومت کردند.

کرافورد ادامه داد: (انجمن های خانه سازان) به روزرسانی کدهای ساختمانی ما را متوقف کرده اند. او پرسید: آیا برای آسیبی که پیش آمده مستقیماً به سمت آنها انگشت می زنیم؟ خیر، اما مواردی وجود دارد که در قوانین ساختمانی در حدود 10 سال گذشته می توان انجام داد، مخصوصاً در مناطقی با شیب تند و دامنه های تپه، که شاید باید از آنها عبور می کرد اما به دلیل تداخل (انجمن سازندگان خانه) تصویب نشد. . "

کامرون بولین، مستقر در ناکسویل، نگرانی های کرافورد را تکرار کرد. بولین گفت: «بسیاری از شهرهای تحت تأثیر حتی کد ساختمانی یا منطقه بندی ندارند. "در کوه ها این احساس وجود دارد که نمی توانید به من بگویید چه کنم یا چگونه بسازم." بسیاری از مردم حتی معمار استخدام نمی کنند و فقط به جای آن از پیمانکاران عمومی استفاده می کنند. بنابراین آنها در نهایت پول خود را صرف چیزی می کنند که غیراستاندارد است، و نه در روحیه سلامت، ایمنی و رفاه که ما به عنوان معمار می خواهیم ارائه دهیم.

کیتس، به نوبه خود، با نیاز به جلب اعتماد در میان معماران، سیاستمداران و جوامع روستایی که امیدوار بود به آنها خدمت کند، موافقت کرد. او گفت: «من در جنوب مرکزی تنسی بزرگ شدم. این یکی از آن مکان هایی است که مردم دوست ندارند به آنها گفته شود که چگونه بسازند، درست است، اما واقعاً مایه تاسف است که این ذهنیت شروع به تأثیرگذاری بر معیشت ساکنان کرده است این ذهنیت می تواند داشته باشد.»

ایجاد اعتماد چگونه به نظر می رسد؟ در تنسی، کیتس و پائولین به ایجاد کارگاه هایی کمک کردند تا مردم یاد بگیرند که چگونه با پیمانکاران مذاکره کنند و برای مجوزهای ساختمانی درخواست دهند. اما کار AIA Tennessee به همین جا ختم نمی شود.

بولین گفت: "ما اعضای فرعی داریم که در سیاست قوانین ساختمان و مسکن بسیار ریشه دوانده اند." بنابراین این یکی از حوزه های تمرکزی است که می توانم ببینم که ما بیشتر در آن مشارکت می کنیم، قوانین ساختمانی را به روزرسانی می کنیم تا از ساخت و ساز در دشت های سیلابی جلوگیری کنیم، و غیره. این یک هدف بزرگ است، اما یک هدف بلند مدت است.»